دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد

 

دلا نزد کسی بنشین که   او   از   دل خبر دارد              به زیر آن درختی رو     که او     گلهای تر دارد

در این بازار عطاران مرو هر سو چو بیکاران             به دکان کسی بنشین      که در دکان    شکر دارد

ترازو گر نداری پس تورا زو ره زند   هر کس             یکی قلبی بیاراید        تو پنداری که       زر دارد

تورا بر در نشاند او به طراری       که  می آیم             تو منشین منتظر بر در    که آن خانه  دو در دارد

به هر دیگی که می جوشد میاور کاسه و منشین             که هر دیگی که می جوشد درون چیزی دگر دارد

نه هر کلکی شکر دارد، نه هر زیری زبر دارد             نه هر چشمی نظر دارد ،  نه هر بحری گهر دارد

نه هر آهی اثر دارد    نه هر راهی    گذر دارد             نه هر مردی جگر دارد   نه هر ابری   مطر دارد

بنال ای بلبل مستان      ،       ازیرا ناله مستان             میان صخره و خارا     اثر دارد ،         اثر دارد

بنه سر گر نمی گنجی  ،  که اندر چشمه سوزن             اگر رشته نمی گنجد  ،     از آن باشد که سر دارد

چراغ است این دل بیدار، به زیر دامنش می دار           از این باد و هوا بگذر  ،  هوایش شور و شر دارد

چو تو از باد بگذشتی ،    مقیم چشمه ای گشتی             حریف همدمی گشتی    که آبی    بر     جگر دارد

چو آبت بر جگر باشد ،    درخت سبز را مانی             که میوه نو  دهد دایم     درون دل         سفر دارد