مستی

من و انکار شراب این چه حکایت باشد

غالبا این قدرم عقل و کفایت باشد

تا بغایت ره میخانه نمی دانستم

ورنه مستوری ما تا به چه غایت باشد

زاهد و عجب و نماز و من و مستی و نیاز

تا تو را خود ز میان با که عنایت باشد

زاهد ار راه برندی نبرد معذورست

عشق کاریست که موقوف هدایت باشد

من که شبها ره تقوی زده ام با دف و چنگ

این زمان سر بره آرم چه حکایت باشد

بنده پیرمغانم که زجهلم برهاند

پیر ما هرچه کند عین عنایت باشد

دوش ازین غصه نخفتم که رفیقی می گفت

حافظ ار مست بود جای شکایت باشد