حضرت امیرالمومنین علیه السلام میفرماید:

خوشا بحال کسی که زندگیش چون زندگی سگ باشد، پس در آن ده خصلت است پس شایسته است تمام آن خصایص در مومن باشد.

نخست: آنکه سگ را در میان مردمان ، قدری نیست و این همان حال مسکینان و بیچارگان است.

دوم : آنکه مالی و ملکی از آن او نیست و این ، همان صفت مجردان است.

سوم : آنکه او را خانه و لانه ای معین نیست و هر جا که رود رفته است و این علامت متوکلان است.

چهارم : آنکه اغلب اوقات گرسنه است و این ، عادت صالحان است.

پنجم : آنکه اگر او را صد تازیانه از دست صاحب خود خورد ، در ِ خانه ی او را رها نمی سازد و این صفت مریدان است.

ششم : آنکه شب هنگام بجز اندکی نمی آرمد واین حالت محبان ودوستداران است

هفتم : آنکه رانده میشود و ستم میکشد ، لیکن چون بخوانندش ، بدون دلگیری باز میگردد و این، نشانه ی فروتنان است.

هشتم : آنکه بهر خوراک که صاحبش باو میدهد ، راضی است و این ، حال قانعان است.

نهم : آنکه بیشتر لب فرو بسته و خاموش است و این ، علامت خائفان است .

دهم : آنکه چون بمیرد ، میراثی بجای نگذارد و این حالت زاهدان است.