خدا جون
بجوشید بجوشید که ما بحر شعاریم بجز عشق بجز عشق دگر کار نداریم
دراین خاک دراین خاک دراین مزرعه پاک بجز مهرو بجز عشق دگر تخم نکاریم
چو پستیم و چو مستیم از ان شاه که هستیم بیایید بیایید که تا دست براریم
مپرسید مپرسید ز احوال حقیقت که ما باده پرستیم نه پیمانه شماریم
شما مست نگشتید از این باده نخوردید چه دانید چه دانید که ما درچه شکاریم
برای او
با امید به عفو حضرت عشق:
امیدوارم بتوانم ابتدا خود نصایح ارزشمند خواجه شیراز را بکار بندم
دوش با من گفت پنهان کاردانی تیز هوش
وز شما پنهان نشاید کرد سر می فروش
گفت آسان گیر بر خود کارها کز روی طبع
سخت میگیرد جهان بر مردمان سخت کوش
وانگهم در داد جامی کز فروغش بر فلک
زهره در رقص آمد و بربط زنان میگفت نوش
با دل خونین لب خندان بیاور همچو جام
نی گرت زخمی رسد آئی چو چنگ اندر خروش
تا نگردی آشنا زین پرده رمزی نشنوی
گوش نا محرم نباشد جای پیغام سروش
گوش کن پند ای پسر وز بهر دنیا غم مخور
گفتمت چون دُر حدیثی گر توانی داشت هوش
در حریم عشق نتوان زد دم از گفت وشنید
زآنکه آنجا جمله اعضا چشم باید بود و گوش
بر بساط نکته دانان خود فروشی شرط نیست
یا سخن دانسته گو ای مرد عاقل یا خموش
ساقیا می ده که رندیهای حافظ فهم کرد
آصف صاحب قران جرم بخش عیب پوش
از ترس درختی این مطلب اپ دیت شد
نمیدانم چه تاثیر است در عشق که بیمارش به صحت نیست مایل
اسیر عشق شدن چاره خلاص من است
حاصل روزگار من
بی همگان بسر شود ، بی تو بسر نمی شود داغ تو بر دلم بود ، بی تو بسر نمی شود
دیده ی عقل مست تو ، چنبر چرخ پست تو گوش طرب به دست تو،بی توبسرنمی شود
جاه و جلال من تویی ،ملکت و مال من تویی آب زلال من تویی ، بی توبسرنمی شود
بی تو اگربسر شدی ، زیر جهان زبرشدی باغ ارم سقر شدی ، بی تو بسر نمی شود
گر تو سری قدم شوم ، ور تو کفی علم شوم ور بروی عدم شوم، بی تو بسر نمی شود
حاصل روزگار من ، رهبر و یار و غارمن بی تو بد است کارمن، بی توبسر نمی شود
خواب مرا ببسته ای ، نقش مرا بشسته ای وز همه ام گسسته ای ، بی توبسرنمی شود
بی تو نه زندگی خوشم ، بی تو نه مردگی خوشم سر ز غم تو چون کشم،بی توبسرنمی شود
جان ز تو نوش میکند ، دل ز تو جوش میکند عقل خروش میکند ، بی توبسر نمی شود
هر چه بگویم ای سند ، نیست جدازنیک وبد هم توبگوبلطف خود ، بی توبسرنمی شود
اگر توانم....
تقدیم به شه خوبان
امروز تفالی زدم از دیوان حضرت عشق:
هر آنکو خاطر مجموع و یار نازنین دارد سعادت همدم او گشت و دولت همنشین دارد
حریم عشق را درگه بسی بالاتر از عقلست کسی آن آستان بوسد که جان در آستین دارد
دهان تنگ شیرینش مگر ملک سلیمانست که نقش خاتم لعلش جهان زیر نگین دارد
لب لعل وخط مشکین چوآنش هست واینش هست بنازم دلبر خود را که حسنش آن و این دارد
بخواری منگر ای منعم ضعیفان و نحیفان را که صدر مجلس عشرت گدای ره نشین دارد
چو برروی زمین باشی توانایی غنیمت دان که دوران ناتوانیها بسی زیر زمین دارد
بلا گردان جان و تن دعای مستمندانست که بیندخیرازآن خرمن که ننگ ازخوشه چین دارد
صبا از عشق من رمزی بگو با آن شه خوبان که صد جمشید و کیخسرو غلام کمترین دارد
وگر گوید نمیخواهم چو حافظ عاشق مفلس
بگوئیدش که سلطانی گدائی همنشین دارد
